Nero Is Geen Brazilaans Dribbelwonder
Nu het Belgische voetbal zodanig in verval is gegaan dat de ondergang van het Romeinse Rijk amper nog een kreukje in de wereldgeschiedenis lijkt, gaan her en der stemmen op om de mindere prestaties van onze keurtroepen te wijten aan gebreken die ten tijde van Nero niet ongewoon zouden geweest zijn.
Ten eerste, het vervangen van inheemse stoottroepen door poenscheppers uit den vreemde. Nihil nove sub sole.
Maar een tweede, veelgehoorde oprisping, betreft een algehele teleurgang der morele waarden en zeden.
De ene rijdt rond in een felrode Ferrari, de andere gaat oliegeld scheppen en maakt zijn handen vettiger dan na het veroberen van een grote zak smoutebollen.
De ene pronkt met een fotomodel aan zijn zij, de andere gaat zich te buiten aan de drank.
Ho maar, ik hoor al het gebrul. Quid? Drankmisbruik ten oorzaak aan het mindere presteren van Zulte Waregem et alia?
Au contraire! Er wordt, naar de mening van veler voetbal analyticus niet genoeg gedronken.
"Neem nu Luc Millecamps", zegt Willy Watervlies, voorzitter van Brabantse provincialer Oorbeek-Kumtich, vlot meedraaiend in de top van 2de B en titelkandidaat.
"Denkt ge nu echt dat dat karakter, die uitstraling, dat blok graniet, dat dat vanzelf kwam?" vraagt Willy geheel retorisch.
"En het kwam zeker niet van elke dag een groot glas melk te drinken," schatert hij.
Millecamps, een blok graniet
Vandaar dat alle trainers van Oorbeek-Kumtich ervoor zorgen dat alle spelers voldoende pintjes binnenkrijgen.
"Een pintje zijn twee bokes," weet de preses. "Bovendien, hoe meer ze drinken, hoe meer rondjes rond het veld dat ze zelf willen lopen. Als ze weten dat ze achteraf zonder zorgen ne Corsendonck in hunne frak kunnen slaan, hola! La lucidite se tient dans le frak, nietwaar."
De sympathieke voorzitter van Oorbeek-Kumtich na een pint of vijf
Het belang van dagelijks bier kan niet worden onderschat, zegt ook penningmeester Lucien Verstuivert (nomen est omen). "Denk eens wat een verschil dat maakt voor onze clubkas! Alle premies gaan gewoon rechtstreeks terug de la in. Dat is pas recyclage. Vandaar ook onze groene clubkleuren," lacht Lucien niet groen, maar smakelijk.
Lucien Verstuivert grijpt af en toe naar de drank en vergeet alsdan zijn snor te scheren.
Zelfs de Duiveltjes worden goed verzorgd in Oorbeek-Kumtich. Wat drinken ze dan?
"Duvel, dedju!" grinnikt voorzitter Watervlies, zelf niet vies van het gulden vocht. "Geen hele fles, maar wel een slokje voor de match en tijdens de rust. Ge moet ze zien vliegen!"
Al van jongsafaan krijgen de spelertjes het belang van drank binnengelepeld. Kijk maar naar diene blonde in het midden van de bovenste rij. En dat na twee slokske Duvel. Een talent!
Is de aanpak van Oorbeek-Kumtich de redding van het Belgische voetbal?
"Het zal niet van al die Brazilianen komen, we mogen er nog zoveel neutralizeren. Een aanpak van eigen bodem met eigen jeugd. En als de drank niet helpt, geven we er nog eens ne klop op," besluit Watervlies bij een ferme pint.
Voor omhooggevallen talenten als Anthonieke VDB is het misschien te laat, maar mits een doorgedreven doorvoering van deze strategie in alle geledingen van het voetbal, spelen we binnen vijftien tot twintig jaar weer voor de echte knikkers.
En zoniet heeft het dan toch goed gesmaakt.
Ten eerste, het vervangen van inheemse stoottroepen door poenscheppers uit den vreemde. Nihil nove sub sole.
Maar een tweede, veelgehoorde oprisping, betreft een algehele teleurgang der morele waarden en zeden.
De ene rijdt rond in een felrode Ferrari, de andere gaat oliegeld scheppen en maakt zijn handen vettiger dan na het veroberen van een grote zak smoutebollen.
De ene pronkt met een fotomodel aan zijn zij, de andere gaat zich te buiten aan de drank.
Ho maar, ik hoor al het gebrul. Quid? Drankmisbruik ten oorzaak aan het mindere presteren van Zulte Waregem et alia?
Au contraire! Er wordt, naar de mening van veler voetbal analyticus niet genoeg gedronken.
"Neem nu Luc Millecamps", zegt Willy Watervlies, voorzitter van Brabantse provincialer Oorbeek-Kumtich, vlot meedraaiend in de top van 2de B en titelkandidaat.
"Denkt ge nu echt dat dat karakter, die uitstraling, dat blok graniet, dat dat vanzelf kwam?" vraagt Willy geheel retorisch.
"En het kwam zeker niet van elke dag een groot glas melk te drinken," schatert hij.
Millecamps, een blok graniet
Vandaar dat alle trainers van Oorbeek-Kumtich ervoor zorgen dat alle spelers voldoende pintjes binnenkrijgen.
"Een pintje zijn twee bokes," weet de preses. "Bovendien, hoe meer ze drinken, hoe meer rondjes rond het veld dat ze zelf willen lopen. Als ze weten dat ze achteraf zonder zorgen ne Corsendonck in hunne frak kunnen slaan, hola! La lucidite se tient dans le frak, nietwaar."
De sympathieke voorzitter van Oorbeek-Kumtich na een pint of vijf
Het belang van dagelijks bier kan niet worden onderschat, zegt ook penningmeester Lucien Verstuivert (nomen est omen). "Denk eens wat een verschil dat maakt voor onze clubkas! Alle premies gaan gewoon rechtstreeks terug de la in. Dat is pas recyclage. Vandaar ook onze groene clubkleuren," lacht Lucien niet groen, maar smakelijk.
Lucien Verstuivert grijpt af en toe naar de drank en vergeet alsdan zijn snor te scheren.
Zelfs de Duiveltjes worden goed verzorgd in Oorbeek-Kumtich. Wat drinken ze dan?
"Duvel, dedju!" grinnikt voorzitter Watervlies, zelf niet vies van het gulden vocht. "Geen hele fles, maar wel een slokje voor de match en tijdens de rust. Ge moet ze zien vliegen!"
Al van jongsafaan krijgen de spelertjes het belang van drank binnengelepeld. Kijk maar naar diene blonde in het midden van de bovenste rij. En dat na twee slokske Duvel. Een talent!
Is de aanpak van Oorbeek-Kumtich de redding van het Belgische voetbal?
"Het zal niet van al die Brazilianen komen, we mogen er nog zoveel neutralizeren. Een aanpak van eigen bodem met eigen jeugd. En als de drank niet helpt, geven we er nog eens ne klop op," besluit Watervlies bij een ferme pint.
Voor omhooggevallen talenten als Anthonieke VDB is het misschien te laat, maar mits een doorgedreven doorvoering van deze strategie in alle geledingen van het voetbal, spelen we binnen vijftien tot twintig jaar weer voor de echte knikkers.
En zoniet heeft het dan toch goed gesmaakt.
posted by Peter at 14:35
0 comments
