0110: Prijs of Gene Prijs?
De operatoren van de GSM-nummers zijn niet te spreken over de heisa die hun deze zondag overkwam.
“Breekt mijnen bek niet open” schreeuwt Johnny Backx, “Verdraagzaamheid? Ge zou voor minder iemand op zijne kop kloppen!”.
Wat scheen het probleem te zijn?
Dagenlange aankondigingen over 0110 en de concerten over verdraagzaamheid schenen de immer slimmer wordende Vlaamsche jeugd op het verkeerde been te hebben gezet.
“A bah ja”, smeult Johnny nog na, “Iedereen dacht prijs te hebben”.
Schijnbaar werd de boodschap dus niet door iedereen begrepen.
“A bah nee”, klinkt het nog bij Johnny, “Die organisatoren toch. Verdraagzaamheid 0110: iedereen wint erbij schreeuwden ze wekenlang uit. En al de gazetten ook. En ja, ik zeg het u, wat gebeurde er. Awel, zeg het mij eens.”
Rood aangelopen van woede tracht Johnny ons tot uitspraken te dwingen.
Johnny al iets beter gemutst vandaag op het strand van Knokke
“Awel, ik zal het u zeggen. De jeugd, mijne vriend, de jeugd. A, wat denken die menskens. Winnen. Prijs halen. Nen bloemekee! En dus allen gezamenlijk SMS-kes sturen naar 0110 spatie Verdraagzaamheid met het gedacht wat dan ook te winnen. Nougatbollen dus, maar wel een overbelasting van het net.”
Wij van PEG vragen ons af tot wat voor ernstige hinder dit heeft aanleiding gegeven.
“Last? Manneke toch, bepaalde dringende oproepen voor den 100 of den brandweer werden tegengehouden. Meerdere straatgevechten liepen uit de hand omdat ordediensten niet opgeroepen konden worden. Het was bij momenten ne chaos!”.
Wachtmeester Lucien Wachters uit Wechelderzande kon dit bijtreden.
Lucien ziet het wel nog zitten, maar wel op krukken
“Drie dagen. Jawel, drie dagen werkonbekwaam.” stelt Lucien, terwijl hij zijn omwindsel aan zijn linkerkuit presenteert voor onze fotograaf, “Drie dagen thuis bij de vrouw. Amai nog niette.”
Lucien verduidelijkt: “Een gewone burenruzie. Zo begon het. Maar dan, toen den ene den ander zijn vrouw een heet machien noemde, dan begon het. En wij konden niet tijdig worden opgebeld om tussen te komen. Overbelast die lijnen. Verdraagzaamheid of zoiets. Mensen, zone ambras. Nee, ik hoor bij zone HEKO.”
Verhitte standjes in Wechelderzande.
Of hoe gezang voor verdraagzaamheid ernstige wonden kan maken. (rw)
“Breekt mijnen bek niet open” schreeuwt Johnny Backx, “Verdraagzaamheid? Ge zou voor minder iemand op zijne kop kloppen!”.
Wat scheen het probleem te zijn?
Dagenlange aankondigingen over 0110 en de concerten over verdraagzaamheid schenen de immer slimmer wordende Vlaamsche jeugd op het verkeerde been te hebben gezet.
“A bah ja”, smeult Johnny nog na, “Iedereen dacht prijs te hebben”.
Schijnbaar werd de boodschap dus niet door iedereen begrepen.
“A bah nee”, klinkt het nog bij Johnny, “Die organisatoren toch. Verdraagzaamheid 0110: iedereen wint erbij schreeuwden ze wekenlang uit. En al de gazetten ook. En ja, ik zeg het u, wat gebeurde er. Awel, zeg het mij eens.”
Rood aangelopen van woede tracht Johnny ons tot uitspraken te dwingen.
Johnny al iets beter gemutst vandaag op het strand van Knokke
“Awel, ik zal het u zeggen. De jeugd, mijne vriend, de jeugd. A, wat denken die menskens. Winnen. Prijs halen. Nen bloemekee! En dus allen gezamenlijk SMS-kes sturen naar 0110 spatie Verdraagzaamheid met het gedacht wat dan ook te winnen. Nougatbollen dus, maar wel een overbelasting van het net.”
Wij van PEG vragen ons af tot wat voor ernstige hinder dit heeft aanleiding gegeven.
“Last? Manneke toch, bepaalde dringende oproepen voor den 100 of den brandweer werden tegengehouden. Meerdere straatgevechten liepen uit de hand omdat ordediensten niet opgeroepen konden worden. Het was bij momenten ne chaos!”.
Wachtmeester Lucien Wachters uit Wechelderzande kon dit bijtreden.
Lucien ziet het wel nog zitten, maar wel op krukken
“Drie dagen. Jawel, drie dagen werkonbekwaam.” stelt Lucien, terwijl hij zijn omwindsel aan zijn linkerkuit presenteert voor onze fotograaf, “Drie dagen thuis bij de vrouw. Amai nog niette.”
Lucien verduidelijkt: “Een gewone burenruzie. Zo begon het. Maar dan, toen den ene den ander zijn vrouw een heet machien noemde, dan begon het. En wij konden niet tijdig worden opgebeld om tussen te komen. Overbelast die lijnen. Verdraagzaamheid of zoiets. Mensen, zone ambras. Nee, ik hoor bij zone HEKO.”
Verhitte standjes in Wechelderzande.
Of hoe gezang voor verdraagzaamheid ernstige wonden kan maken. (rw)
posted by Peter at 14:01
0 comments
