Hij rijdt normaal Parijs-Dakar

Karel Lareu uit Oostrozebeke kon 's nachts niet slapen. Zijn vrouw nog minder. Tot een halve camion zand redding bracht.

"Alles had ik geprobeerd", bromt de sympathieke besnorde garagist uit Oostrozebeke, door zijn vrienden "Kareltje" genoemd omwille van zijn gespierd uiterlijk. "Maar zolang de rally duurde, deed ik geen oog dicht."

Toen Karel twee weken voor de start van de befaamde rally zijn linkerneusvleugel verzwikte bij het al te heftig snuiten van het stevige exemplaar op zijn aangezicht, was het verdict van de ploegdokter onverbiddelijk: voor Kareltje dit jaar geen Parijs-Dakar.


Foto van onze verslaggever: Geen Parijs-Dakar voor Kareltje.


"Ge moest zijn gezicht zien", zegt zijn vrouw Esmeralda. "Het stond op onweer en dat niet alleen vanwege de opgezwollen neus."

Karel was ontroostbaar. Van zodra het startschot weerklonk, had hij af te rekenen met een reeks etappes die hij niet de baas kon: eindeloze nachten van slapeloosheid.

"In de woestijn is alles zo scherp", legt Karel uit. "De zoete zweetreuk in je tent, het knisperen van het zand bij elke beweging die je maakt, de geur van de dieselmotoren...ik sliep als een roosje."

Na het uitproberen van allerhande slaapmiddelen, inclusief het herbekijken van alle afleveringen van "De Juiste Prijs", probeerde Karel uiteindelijk in slaap te vallen op zijn moto.



Foto van onze verslaggever: Karel op zijn moto.


Het slapen op de moto lukte. "Maar wel een geluk dat mijn vrouw zei dat ik de motor moest afzetten," weet Karel. Hij werpt een dankbare blik op zijn vrouw, met wie hij nu toch al 28 jaar getrouwd is. "De zomer voor de eerste editie," herinnert Karel zich levendig. "Ja, we waren er vroeg bij, he," knipoogt Esmeralda.

Het slapen op de moto hielp Karel met zijn slaapprobleem. Maar de tweede nacht viel hij van de moto en kneusde een wervel. Daarna zette Karel de grove middelen in: zand.

"Ik dacht: ik moet iets doen. En toen heb ik een halve camion met zand laten aanrukken en alles laten kappen in onze slaapkamer. Moet er nog zand zijn?", legt Karel uit.

"Goed, het is de woestijn niet. En de katten laten al iets achter. Maar dat heb je ginds ook met de woestijnvossen. Ik voel me gelukkig in mijn tent. Zelfs nu de race achter de rug is, wil ik niet terug naar mijn bed.", zegt Karel vastbesloten.

Ook Esmeralda is voor de zandkuur te vinden: "Dat was toch iets de eerste weken toen hij niet kon slapen. Ge had er gene mens aan. En dat zand was een oplossing, dus ik content. Ik moet er nog wat aan wennen aan al dat zand, het kruipt nogal makkelijk in mijne soutien," giechelt ze. "Maar alla, ik heb mijn ventje terug."

Maar volgend jaar slaapt Esmeralda ongetwijfeld weer alleen. Want Karel rijdt normaal Parijs-Dakar.(pl)