Kale Jim Klopt Erop

Drie man in het ziekenhuis, en een verdwaald paard. Dat was de balans van een avondje stappen voor niet-de-charmezanger Jim Free, door vrienden kortweg Kale Jim genoemd.

"Ik heb er al voor minder in de gasthuis geslagen," antwoordde Kale Jim koel, op een vraag van PEG om verdere uitleg. Maar zo de ongelukken opstapelen?

"Stapelen, stapelen, stapelen, wat denkt gij, dat ik op ne beschutte werkplaats werk? Mijnheer, ik doe aan een dionysische levensbeleving, meer is er niet van aan."

Kale Jim krijgt er iets van

Getuigen melden dat Kale Jim kort voor middernacht een Corona werd aangeboden door, wat door een van de bijstaanders werd beschreven als een horde nozems.

"Inderdaad," bevestigt politiechef Vanderegenwolkhagelslag. "De heer Jim Free, Kale Jim dus, werd dit onoirbaar voorstel gedaan, en de reactie loog er niet om. Kale Jim staat bekend als een opvliegend karakter met punktendensen. Wij waren dus niet verrast. Maar in dit geval had de heer Free een goede reden om er op los te kloppen. Zeg nu zelf, Corona, dat is toch paardenpis."

Dit brengt ons bij het andere spijtige voorval waar de heer Free in betrokken was.

"Ik zie plots onze Marie weggalloperen alsof de duivel haar op de staart zit," vertelt Jos Vandeslechtweerde. "Ik dacht dat ze weer naar de Neubauten aan het luisteren was. Maar nee. Kale Jim werd aangetroffen met een leeg flesje Corona dat hij blijkbaar wou trachten te vullen. Geen wonder dat ons Marie verschoot. Zij drinkt alleen Palm."

Afscheid van de Echte Vrijgezel

Eerder deze avond bereikte ons vanuit Nederland het ontstellende bericht dat de onvolprezen charmezanger B. Neyman ter ziele is gegaan.

Wij van PEG, nadat de eerste terechte en waarachtige tranen waren verdronken, wensen via dit kanaal nogmaals de oprechte en verdiende hulde te brengen aan deze bard van het Levenslied.
Benny heeft ons meerdere klassiekers geschonken.

Benny in betere tijden (foto RW)

Wie kent niet het refrein van “Hij weet niet hoe”? Wie heeft er nooit mee gezongen (al dan niet in nuchtere of andere toestand) met “Waarom fluister ik je naam nog”. En wie kan naar de sterren kijken zonder aan “Vrijgezel” te denken.

Beste lezer, en/of abonnee, u merkt het al. Zonder er bij stil te staan valt op welke onvergetelijke klassiekers deze man ons geschonken heeft.

Eerder in dit decennium moesten we afscheid nemen van André. Nu van Benny.
Wij prijzen ons gelukkig dat ons eigen John Terra levend en wel is, maar niettemin.

Laten we er ons niet teveel woorden aan vuil maken, en laten we Benny herinneren zoals hij het zelf zou willen.

Met zijn allen zetten we zijn klappers op, en zingen, in rouw, mee.

En laten we hopen dat de Vlaamsche bard Eddy Govert nog een lang leven kent. (waarom deze bemerking, wel, luister naar Eddy)

Met deze plaat kan het verlies van Benny enigszins getemperd worden

Schol Benny! (rw)

Nieuwjaar uitgesteld tot na Sinksen

VAN ONZE VERSLAGGEVER TER PLAATSE-Verbijstering alom vandaag bij de bekendmaking dat nieuwjaar werd uitgesteld tot de dag na tweede Sinksen. Dit nadat talloze Belgen zich reeds laafden aan een uitvoerig oudejaarsdiner met bijbehorende flessen dranken.

Maar de champagneknallen waren nog maar net uitgestorven of men hoorde het in Keulen donderen. Of liever, in de Wetstraat.

"De aankondiging was eigenlijk voorzien voor 30 December," aldus een woordvoerder van de premier (al was het niet duidelijk of het hier de tijdelijke of toekomstige premier betrof). "Maar het duurde een tijdje vooraleer er een overeenkomst kon worden bereikt over de nieuwe datum voor nieuwjaar 2008.

Moeizame onderhandelingen

Zoals iedereen weet, de controverse rond nieuwjaar begon toen Jean-Marie Dubbel-Dekker van de Lijst Dikwijls Dom voorstelde om het nieuwe jaar in Wallonie een uur later te doen ingaan dan in de rest van het land, een symbolische maatregel om aan te duiden dat het zuidelijke landsgedeelte jaren achteroploopt.

Na maanden kibbevitsen kwam men tot een akkoord: Er was geen akkoord mogelijk tot midden 2008. Dan maar nieuwjaar uitstellen, was het voorstel dat uiteindelijk uit de bus kwam. Aan Waalse kant stelde men de dinsdag na Pasen voor. De symboliek droop ervan af en de publieke opinie helde in die richting, tot een stevige lobby op gang werd gebracht door de Antwerpenaaren die nieuwjaar wilden doen samenvallen met Sinksenfoor.

Sjorre Goegebuur, de peetvader van de Sinksenfoorbeweging, was een opgemerkte gast op menig televisieprogramma, alsook op stoeten allerhande ter lande. "Ge moet u laten zien, he. En een goei snor helpt ook. Maar alle gekheid op een snorretje, nieuwjaar zjust na Pasen, da ken nie he (nvdr: vertaling: dat kan niet, he). Ge moet toch toegeven, dan zit iedereen nog in Benidorm. Maar Sinksenfoor, daar is iedereen voor thuis. En nieuwjaar is toch een feest voor gans het volk."

Sjorre Goegebuur laat zich van zijn beste snor zien.

De Sinksenfoorbeweging heeft dus uiteindelijk haar slag thuisgehaald, zij het dus nadat de meeste Belgen reeds nieuwjaar hadden gevierd. Tot de dinsdag na Sinksen leven we officieel in 2007 bis.

Maar bij een eerste rondvraag blijkt dat de meeste Belgen daar niet van wakker liggen. Integendeel.

"De dag na tweede Sinksen is perfect. Een extra lang weekend. Mijn lief zit in de States, en voor zo'n lang weekend komt die wel af, zulle" lacht Mieke Lamaar schalks. "Ik leg mijn strooien rokske al klaar. Mieke staat al te popelen.

Het laatste woord is aan Achiel Meersman, voorzitter van Altijd Vooruit, een ambitieuze ploeg uit derde provinciale. "Ha, ge zijt van de gazet? Wel, we spelen altijd offensief voetbal, meneer," zegt Achiel van zodra we hem aan de lijn krijgen. "Van bij de miniemen is onze strategie: altijd vooruit! We krijgen er zo soms wel vijftien binnen, maar het is ons te doen om het Belgische voetbal te redden."

"Maar de uitstel van het nieuwjaar?", proberen we opnieuw. "Ja, da's wel vervelend voor ons, want dat weekend is ons groot mosselfeest gepland. Ik weet niet wat het effect zal zijn op het succes daarvan. Maar verder vind ik het uitstel niet zo erg. Als Belgische voetballiefhebber (en ja, ik heb op mijne leeftijd nog een lief, knipoogt Achiel), zal 2008 toch een jaar zijn om snel te vergeten, met weer een eindronde die we missen. De Olympische ploeg? Ogottekes, daar spreekt er gene van Chinees, dat ziet ge toch zo. Nee nee, een half jaar zal al lang genoeg zijn."

Achiel juicht van de zijlijn het uitstellen van 2008 toe.

15 Meest Miskende Artiesten Aller Tijden

Je schrijft teksten waar je je ziel in steekt. Je denkt na over de titel van je album. Je werkt hard met een designer aan een concept voor de hoes. En dan stuur je je kind de wereld in. En die wereld zegt dan staalhard: "Nee, bedankt."

Het is een feit: de stiel van een artiest is hard. Sommige experten zeggen zelfs: harder dan die van frietkotbaas.

"Er valt enorm veel roem te vergaren," zegt Louis van Zeebergen, voorzitter van "Draai Eens een Vergeten Plaat (DEVP), "maar als de erkenning er niet komt, dan komt dat dubbel zo hard aan. Menig artiest die onterecht geen poot aan de grond krijgt, begint dan te drinken en aan de vrouwen te zitten. Nu, ik zie u denken, geen erg. Maar vaak beginnen ze dan te denken "Was ik maar burgelijk ingenieur geworden" en dan zit het spel op de wagen. Soms gooien ze dan hun gitaar op straat en grijpen naar de wiskundeboeken, maar dat is toch zonde, zoveel talent vergooien?"

Om de wereld zoveel leed te besparen, is de DEVP begonnen aan een grootscheeps project.

"We zijn nu alle platen aan het verzamelen die niet die populair steun hebben gekregen die je verwacht. Ik spreek van LPs, he. Cassettes en CDs, dat is een project voor later. Maar nu zijn we dus aan het proberen om al die ongespeelde platen grijs te draaien. We hebben een shortlist opgesteld met 15 platen waarvan de artiesten ofwel met zelfmoordplannen zitten oftewel zich dus aan de wiskundeboeken hebben vergrepen. We zijn ook op zoek naar vrijwilligers om ons te helpen bij dit project. Schrijf naar: DEVP@artiestenzonderroem.com"

Hier is dan de veelgevraagde shortlist van de DEVP, met exclusief verhelderend commentaar van Louis. We raden alle Pint en Gezin lezers aan om op te komen tegen de vergetelheid en hun steentje bij te dragen tot het herstellen van de geestelijke gezondheid van deze miskende artiesten.


15. Tino: Por Primera Vez

Louis: "Tino had de nieuwe Iglesias of Fabry kunnen zijn, mits een beetje meer steun van zijn platenmaatschappij."

14. Christian Crusaders With Al Davis

Louis: "Al was altijd een buitenbeentje. Niemand wou met hem spelen. Helaas, als artiest wou ook niemand zijn platen spelen. Maar we doen er wat aan."

13. The Braillettes: Our Hearts Keep Singing

Louis: "Ik denk dat de naam van de band mensen misschien verward heeft, maar je moet geen braille kunnen lezen om deze schijf te draaien en er van te genieten."

12. Joyce

Louis: "Mensen houden er niet van als de plaat zelf geen naam heeft. Met een titel als Wallflower had dit een golden record kunnen zijn."

11. Country Church

Louis: "Zitten met hetzelfde probleem als Joyce, maar ik had toch verwacht dat de populariteit van Theo Custers hen meer zou hebben geholpen. Soms loopt het heel anders dan je verwacht."

10. Orleans: Waking and Dreaming

Louis: "Sex sells zeggen ze, maar deze aantrekkelijke heren kenden geen success. Naar verluidt zat het hen zo diep dat de mannen met de baarden naar het scheermes hebben gegrepen en niet langer te kaperen gaan. Een naakte dame in de mix had allicht geholpen ("Doet het dat niet altijd?", voegt Louis er met een knipoog schalks, maar off-record, aan toe.)

9. Jim Post: I love my life

Louis: "Mijn vrouw zegt altijd dat ik wat meer moet bewegen en minder moet drinken, dat ik dan meer op Jim Post zou lijken. En moet ik dan onder een ijskoude waterval gaan staan ook? Ik ben toch Bobbejaan Schoepen niet!"

8. Butch Yelton and Upbound: Swing That Gospel Axe

Louis: "Het antwoord van de gospelscene op Guns'n'Roses. Naar verluidt gaan optredens van Butch Yelton gepaard met het ritueel slachten van een 9 maand oude kip op de buhne. Swing That Gospel Axe and shout Hallelujah!

7. Cody Matherson: Can I Borrow a Feeling?

Louis: "Ik geef het u direct terug."

6. John Bult: Julie's Sixteenth Birthday

Louis: "In tegenstelling tot wat soms wordt beweerd, is je zestiende verjaardag vaak geen reden tot gejuich. Maar daar valt een mouw aan te passen, zingt de heer Bult. Kom eens bij Uncle John.

5. The Louvin Brothers: Satan is Real

Louis: "Die mannen hebben zeker een kwaaie schoonmoeder? Let wel, qua special effects is deze plaat nummer een."

4. The Handless Organist: Truly a Miracle of God

Louis: "Kijk eens mama, zonder handen. Maar wat een talent!"

3. Mike Crain: Karatist Preacher (God's Power)

Louis: "Het deed toch precies meer zeer dan hij had gedacht."

2. Geraldine and Ricky: Trees Talk Too

Louis:"Geraldine praat. Ricky, praat. Bush praat (zij het met moeite). En als hand puppets en struiken kunnen praten, waarom bomen niet? Men zegt toch: zullen we eens een boompje opzetten?"

1. Freddie Gage: All My Friends Are Dead

Louis: "Als u zich ooit in die situatie bevindt, dan is dit de schijf natuurlijk. Vreemd genoeg heeft Freddie Gage nooit success gekend. Je zou nochtans denken dat begrafenisondernemers deze plaat met de duizenden zouden bestellen, om aan alle rouwenden uit te delen."

Nero Is Geen Brazilaans Dribbelwonder

Nu het Belgische voetbal zodanig in verval is gegaan dat de ondergang van het Romeinse Rijk amper nog een kreukje in de wereldgeschiedenis lijkt, gaan her en der stemmen op om de mindere prestaties van onze keurtroepen te wijten aan gebreken die ten tijde van Nero niet ongewoon zouden geweest zijn.

Ten eerste, het vervangen van inheemse stoottroepen door poenscheppers uit den vreemde. Nihil nove sub sole.

Maar een tweede, veelgehoorde oprisping, betreft een algehele teleurgang der morele waarden en zeden.

De ene rijdt rond in een felrode Ferrari, de andere gaat oliegeld scheppen en maakt zijn handen vettiger dan na het veroberen van een grote zak smoutebollen.

De ene pronkt met een fotomodel aan zijn zij, de andere gaat zich te buiten aan de drank.

Ho maar, ik hoor al het gebrul. Quid? Drankmisbruik ten oorzaak aan het mindere presteren van Zulte Waregem et alia?

Au contraire! Er wordt, naar de mening van veler voetbal analyticus niet genoeg gedronken.

"Neem nu Luc Millecamps", zegt Willy Watervlies, voorzitter van Brabantse provincialer Oorbeek-Kumtich, vlot meedraaiend in de top van 2de B en titelkandidaat.

"Denkt ge nu echt dat dat karakter, die uitstraling, dat blok graniet, dat dat vanzelf kwam?" vraagt Willy geheel retorisch.

"En het kwam zeker niet van elke dag een groot glas melk te drinken," schatert hij.


Millecamps, een blok graniet


Vandaar dat alle trainers van Oorbeek-Kumtich ervoor zorgen dat alle spelers voldoende pintjes binnenkrijgen.

"Een pintje zijn twee bokes," weet de preses. "Bovendien, hoe meer ze drinken, hoe meer rondjes rond het veld dat ze zelf willen lopen. Als ze weten dat ze achteraf zonder zorgen ne Corsendonck in hunne frak kunnen slaan, hola! La lucidite se tient dans le frak, nietwaar."


De sympathieke voorzitter van Oorbeek-Kumtich na een pint of vijf


Het belang van dagelijks bier kan niet worden onderschat, zegt ook penningmeester Lucien Verstuivert (nomen est omen). "Denk eens wat een verschil dat maakt voor onze clubkas! Alle premies gaan gewoon rechtstreeks terug de la in. Dat is pas recyclage. Vandaar ook onze groene clubkleuren," lacht Lucien niet groen, maar smakelijk.


Lucien Verstuivert grijpt af en toe naar de drank en vergeet alsdan zijn snor te scheren.


Zelfs de Duiveltjes worden goed verzorgd in Oorbeek-Kumtich. Wat drinken ze dan?

"Duvel, dedju!" grinnikt voorzitter Watervlies, zelf niet vies van het gulden vocht. "Geen hele fles, maar wel een slokje voor de match en tijdens de rust. Ge moet ze zien vliegen!"


Al van jongsafaan krijgen de spelertjes het belang van drank binnengelepeld. Kijk maar naar diene blonde in het midden van de bovenste rij. En dat na twee slokske Duvel. Een talent!


Is de aanpak van Oorbeek-Kumtich de redding van het Belgische voetbal?

"Het zal niet van al die Brazilianen komen, we mogen er nog zoveel neutralizeren. Een aanpak van eigen bodem met eigen jeugd. En als de drank niet helpt, geven we er nog eens ne klop op," besluit Watervlies bij een ferme pint.

Voor omhooggevallen talenten als Anthonieke VDB is het misschien te laat, maar mits een doorgedreven doorvoering van deze strategie in alle geledingen van het voetbal, spelen we binnen vijftien tot twintig jaar weer voor de echte knikkers.

En zoniet heeft het dan toch goed gesmaakt.

Iconen en andere schonen

"Pappie ik was toch nooit zo alleen". Wie kent deze woorden niet. Talloze miljoenen zongen, geheel terecht, deze cruciale woorden mee van de single "Rocky". We durven zelfs niet de vraag stellen wat er met Melany van de B-kant gebeurde.


Rocky, niet te verwarren met Rocky Balboa

Don Mercedes, een naam als een ster op een dashboard, was een grootheid. Zoals zovelen kreeg hij in zijn periode nooit de nodige erkenning, en onterecht. Wie dieper graaft merkt onmiddellijk het onmiskenbare en onuitputtelijke talent van deze bard.

Het stilzwijgen bij de laatste strofe toont alles. Tragiek, melancholie, wanhoop! Niets was Don vreemd. Het is dan ook bijzonder treurig vast te stellen dat er heden ten dage geen ruimte meer blijkt te zijn voor deze helden.

Wij van PEG stellen dit wansmakelijk gebrek aan het nodige respect vast.

Met onderhavig artikel kaarten wij dan ook aan dat heel veel talent verloren dreigt te gaan. Zet de schijf van Don op. Geniet en stel vast hoe rijk het Vlaamsche lied kan zijn.

En als u nog andere verloren nummers kent, breng ze ter gehore. PEG zal het u dankbaar zijn.

Geheel om u ter dienst te zijn, hierbij de volle tekst van Don's hit:

Ik weet nog toen ik achttien was, kwam zij hier steeds voorbij
Smalle schouders, donker haar, haar ogen stonden blij
Maar voor we echte vrienden waren, ja, dat duurde toch nog lang
We hebben nachtenlang gepraat tot de morgen kwam
Ze zei toen "Rocky, ik was toch nog nooit zo verliefd
Ik weet niet wat er gebeurt
Want er komt toch wel wat meer bij kijken dan wat kussen en een flirt"

Ik zei toen "kop op meisje, vertrouw op mij, onze liefde is echt
Want als je mij een beetje helpt komt alles wel terecht"

We zochten toen een kamer en bleven bij elkaar
Sliepen samen op de grond en zagen geen gevaar
Onze harten bleven branden door de liefdesvlam
Tot ze op een dag vertelde dat er een baby kwam

Ze zei toen "Rocky, ik heb nog nooit een kind gekregen
Ik wil het jou graag geven
Maar het dromen is nu wel voorbij in ons jonge leven

Ik zei toen "kop op meisje, vertrouw op mij, al zal het moeilijk gaan
Ik help je toch zo goed ik kan, we kunnen het samen aan"

Ze schonk me toen een meisje, oh wat was ik trots op haar
We leefden in een paradijs en hielden van elkaar
Goede maar ook slechte tijden, we hebben alles gehad
Totdat die dag dat ik horen moest dat zij niet lang meer te leven had

Ze zei me "Rocky, ik ben zo bang om nu al te sterven
En wat hierna dan komt
Is er dan soms een heel nieuw leven achter de horizon"

Alleen m'n kleine meisje heb ik nu nog maar
Soms voel ik tranen branden want ze lijkt precies op haar
Maar als ik soms vertwijfeld ben en niet meer door wil gaan
Pakt ze steeds m'n hand en kijkt mij met grote ogen aan

Ze zegt dan "Pappie ik was toch nog nooit alleen
En weet nog niets van het leven
Ik ben toch nog zo klein en kan alleen maar liefde geven"
Ik zeg dan "kop op meisje, vertrouw op mij, al zal het moeilijk gaan
Ik help je toch zo goed ik kan, we kunnen het samen aan"


U stelt samen met uw wenende auteur vast, dat wereldgeschiedenis werd geschreven destijds.

Zo zijn er meer.

Help ons om dergelijke magie aan de mens te brengen.

0110: Prijs of Gene Prijs?

De operatoren van de GSM-nummers zijn niet te spreken over de heisa die hun deze zondag overkwam.

“Breekt mijnen bek niet open” schreeuwt Johnny Backx, “Verdraagzaamheid? Ge zou voor minder iemand op zijne kop kloppen!”.

Wat scheen het probleem te zijn?

Dagenlange aankondigingen over 0110 en de concerten over verdraagzaamheid schenen de immer slimmer wordende Vlaamsche jeugd op het verkeerde been te hebben gezet.

“A bah ja”, smeult Johnny nog na, “Iedereen dacht prijs te hebben”.

Schijnbaar werd de boodschap dus niet door iedereen begrepen.

“A bah nee”, klinkt het nog bij Johnny, “Die organisatoren toch. Verdraagzaamheid 0110: iedereen wint erbij schreeuwden ze wekenlang uit. En al de gazetten ook. En ja, ik zeg het u, wat gebeurde er. Awel, zeg het mij eens.”

Rood aangelopen van woede tracht Johnny ons tot uitspraken te dwingen.


Johnny al iets beter gemutst vandaag op het strand van Knokke


“Awel, ik zal het u zeggen. De jeugd, mijne vriend, de jeugd. A, wat denken die menskens. Winnen. Prijs halen. Nen bloemekee! En dus allen gezamenlijk SMS-kes sturen naar 0110 spatie Verdraagzaamheid met het gedacht wat dan ook te winnen. Nougatbollen dus, maar wel een overbelasting van het net.”

Wij van PEG vragen ons af tot wat voor ernstige hinder dit heeft aanleiding gegeven.

“Last? Manneke toch, bepaalde dringende oproepen voor den 100 of den brandweer werden tegengehouden. Meerdere straatgevechten liepen uit de hand omdat ordediensten niet opgeroepen konden worden. Het was bij momenten ne chaos!”.

Wachtmeester Lucien Wachters uit Wechelderzande kon dit bijtreden.


Lucien ziet het wel nog zitten, maar wel op krukken


“Drie dagen. Jawel, drie dagen werkonbekwaam.” stelt Lucien, terwijl hij zijn omwindsel aan zijn linkerkuit presenteert voor onze fotograaf, “Drie dagen thuis bij de vrouw. Amai nog niette.”

Lucien verduidelijkt: “Een gewone burenruzie. Zo begon het. Maar dan, toen den ene den ander zijn vrouw een heet machien noemde, dan begon het. En wij konden niet tijdig worden opgebeld om tussen te komen. Overbelast die lijnen. Verdraagzaamheid of zoiets. Mensen, zone ambras. Nee, ik hoor bij zone HEKO.”


Verhitte standjes in Wechelderzande.

Of hoe gezang voor verdraagzaamheid ernstige wonden kan maken. (rw)

Ge kunt mij altijd eens bellen

Steeds meer wordt vastgesteld dat de zogenaamde "face-to-face" conversaties tot niets uitdraaien. Telefonisch daarentegen worden de lucratievste deals gesloten. Dit blijkt allemaal uit de statistieken, zoals opgetekend in de verhandeling van de vorser aan de Groningse universiteit Lucas Robbertsma.

"Nou inderdaad", meldde Lucas ons, toen wij deze afspraak maakten, aan de telefoon, "nadat ik alle gegevens feilloos had overgenomen, begon ik aan mijn analyse. Mensen praten niet meer met elkaar, bedacht ik onmiddellijk."


Lucas Robbertsma, zonder telefoon


Het is daadwerkelijk een feit: mensen praten nog wel met elkaar, doch de boodschap dringt nooit door. Pas wanneer een bericht per telefoon, of ander hulpmiddel, wordt overgebracht, schijnt dit door te dringen.

Per tam-tam, waagden wij van PEG?

"Hahahaha", schaterde de goedlachse Lucas het uit, "Maar nee toch niet. Schijnbaar zien de meeste mensen in een gesprek altijd iets sociaals, en dat kan niet. Een gesprek tussen mensen heeft in se altijd iets onwezenlijks. Iets onechts."

Onze gefronste wenkbrauwen, voor zover niet geëpileerd, indachtig, verklaarde Lucas zich nader.

"Sociale ontmoeting zijn het einde van de maatschappij. Altijd maar vriendelijk en beleefd blijven. Nee, dat hoort niet. Maar de mens heeft schrik!"


Ook deze mens had bang!

Beangstigd naar wat komen zou vroegen we om toelichting.

"Schrik om zich te tonen. Schrik om toe te geven dat hij voor Veldwezelt supportert. En dat hoeft niet."

Dus, denken wij van PEG, de telefoon lost dit op?

"Ah bah ja, aan de telefoon is er geen rechtstreeks contact. Dan durft men nee zeggen. Of ja, bij sommige betaallijnen. Dus wordt alles veel duidelijker. Vandaar: geef iedereen een gratis GSM, en laat ze waar en hoe dan ook altijd met elkaar bellen als ze iets te zeggen hebben. Ik zal mijn doctoraatsvoorstelling overigens ook via telefoonverbinding organiseren, zo zie je maar."


Deze dame zwoer na vijf jaar met succes ieder sociaal contact af.

Toen we Lucas bedankten voor dit onderhoud liet hij niet na om schamper te stellen: "Over wat ging dit nu. Belt mij daar eens over!"

Wij van PEG dropen af uit Groningen, met op onze radio "Draai dan 79.72.04". Er zijn nog waarden! En de telefoon huilt mee...